Naar boven

LEADERS OF UNITES #83 – Marek Snopko

Ik ben gaan basketballen voor een reep chocola

Ik ben Marek Snopko. Als je met me praat, hoor je waarschijnlijk wel aan mijn accent dat ik niet in Nederland ben geboren. Ik ben geboren in Tsjecho-Slowakije en ben Slowaaks. Het is wel grappig, want toen Tsjecho-Slowakije uit elkaar ging in 1993, werd ik met mijn basketbalteam kampioen van Slowakije.Ik weet nog goed wat mijn coach antwoordde op mijn vraag wat deze gouden medaille eigenlijk waard was? Hij zei: ‘Voor iemand anders niks. Voor jou heel veel.’


Ik ben met basketball begonnen toen ik tien jaar oud was. Ik ben door een klasgenoot gevraagd om mee te komen trainen, want ze zochten bij zijn club lange jongens en op die leeftijd was ik een stuk langer dan de rest. Later bij de training kwam ik achter dat hij was omgekocht met een reep chocola door zijn coaches om nieuwe ,”lange” jongens te gaan zoeken.

Nederland is altijd in mijn achterhoofd blijven hangen

Ik heb tot mijn vijftiende gebasketbald, tot ik naar de “middelbare school” ging. In Slowakije delen we school anders in, dus vandaar. Daar ontmoette ik weer allemaal nieuwe mensen en kwam ik iemand tegen die korfbal speelde. Dat ging ik ook doen en een jaar lang heb ik beide gedaan tot ik van mijn coaches een keuze moest maken. In korfbal zag ik meer kansen, het was een jongere sport en nog niet zo populair in Slowakije. We hadden ook een leuk uitwisselingsprogramma, dan gingen we met het team naar Nederland. We sliepen bij gastgezinnen en trainden overdag.


Met korfbal kwam ik best wel vaak naar Nederland, wel één à drie keer per jaar voor een uitwisseling en voor toernooien. Ik kwam al best jong in het nationaal team, al Onder 19 en later Onder 21. Dus toen ik vijftien was, was ik al voor de eerste keer in Nederland. Dat was mijn eerste contact met Nederland en dat is ook een beetje blijven hangen in mijn achterhoofd, denk ik. Het was echt een goede ervaring, de mentaliteit sprak me aan en hoe gastvrij de gezinnen waren


Na school ben ik gaan werken, maar toen ik 25 was wilde ik een ander leven en meer van de wereld zien. Ik heb toen door Europa gereisd, ook als straatartiest, dan ging ik jongleren met vuur en andere gekke dingen. Later ging ik in Engeland seizoenswerk doen en vanaf daar ben ik naar Nederland gekomen.

Het lijkt me leuk om meer mensen bij elkaar te brengen

Eenmaal in Nederland wilde ik weer op zoek naar een korfbalvereniging. Tijdens de zomerstop wilde ik nog wel blijven sporten, dus met mijn basketbalervaring heb ik mijn buurman, een ex-basketballer, gevraagd een balletje met mij te gooien. Ik vroeg hem of hij nog mensen kende die wel vaker mee zouden willen doen, maar hij was al een tijdje uit die wereld dus wist ook niemand meer. Ik ben online op zoek gegaan, maar kon daar ook niet echt groepen vinden. Ik ben toen in mijn eentje buiten blijven spelen. Ik dacht: je komt langzaam wel mensen tegen en spreek je met hen af. 

Ik organiseer nu al twee jaar 3x3 basketball zondagen (3x3basketballzondagen.nl). Het is beetje een uit de hand gelopen hobby. Het is iets meer gericht op volwassenen. Bijna elke zondagavond wordt gespeeld, binnen of buiten, ligt aan het weer. Iedereen is welkom! Man of vrouw, amateur of pro. Het is heel laagdrempelig. Ik ben daarmee begonnen, omdat, toen ik in mijn eentje naar een pleintje ging, ik op andere pleintjes ook altijd maar één of twee mensen zag spelen. Toen dacht ik bij mezelf: het lijkt me leuk als ik iets meer mensen bij elkaar kan brengen. Samen spelen is toch veel leuker!

Het is echt gewoon voor iedereen die het wil. Je kan ook moeilijk scheiden tussen leeftijd. Natuurlijk vind ik het leuk als het leeftijdsgenoten zijn, maar iedereen is altijd welkom. Dat is juist ook zo leuk als je buiten speelt, dan is het gemengd: je hebt soms jongens van zestien of twintig en je hebt mannen van dertig of veertig.

3x3 basketball is een leuke, laagdrempelige sport voor iedereen

Tijdens een Street League heb ik 3X3 Unites leren kennen, dat is ook alweer twee jaar geleden, niet lang nadat ik met 3x3 basketball zondagen ben begonnen. Ik wist al dat Unites zich op jongeren richtte, activiteiten en 3x3 events organiseerden en een 3x3 community in Nederland bouwde waar ik ook graag deel van wil uitmaken.

Ik vind dat er iets meer aandacht mag komen voor mensen in mijn leeftijdsfase (30+). Als je ouder wordt krijg je het steeds drukker met andere dingen en dan valt sporten een beetje weg. Je hebt minder tijd om je bij een sportvereniging aan te sluiten en die verplichtingen na te komen. Als je teamsport leuk vindt om te doen, maar je kan de verplichting niet hebben omdat je beperkt bent in tijd, dan is 3x3 (straat)basketbal een hele goede, laagdrempelige oplossing. Je kan komen wanneer het je uitkomt en het wordt steeds populairder ook. Op deze manier kun je toch teamsporten.


Wat ik juist het leukste vind is dat je ook weer mensen mee kan nemen die niet in de basketbalwereld zitten. Mensen die niet bij een vereniging zitten, maar die gewoon op een pleintje willen basketballen. Juist die mensen, streatballers, vind ik echt interessant om mee te spelen en enthousiast te maken.

Ik vind wat Unites doet vooral inspirerend! Ik ben ook echt verliefd op 3x3 basketball. De populariteit van 3x3 zie ik als een domino-effect. Het wordt de komende tijd denk ik allen maar groter, maar het gaat niet vanzelf. Daarom waardeer ik iedereen die zich hiervoor inzet enorm. 

Lees meer Leaders of Unites verhalen!