Leaders of Unites #122 - Samuel Yemane

Ik ben heel blij dat mijn ouders mij beide culturen hebben meegegeven. Het heeft mij een inclusiever en completer persoon gemaakt. Ik heb heel snel een connectie met mensen met een andere culturele achtergrond. Als ik met ze praat over hun afkomst, begrijp ik al snel waar ze het over hebben.

Zelf vind ik het ook interessant om dingen over andere culturen te leren. Of het nu de taal is of iets anders. Het klinkt misschien een beetje gek, maar ik vind vlaggen van landen heel leuk. Ik oefen regelmatig op welke vlag bij welk land hoort. Ik wil ze allemaal uit mijn hoofd leren.

Ik heb het basketbalvirus van mijn oudere broer en zus gekregen

Ik kom uit een familie met vier kinderen en ben veruit de jongste. Ik heb één broer en twee zussen. Mijn jongste zus is tien jaar ouder dan ik. Ondanks het grote leeftijdsverschil heb ik altijd heel goed met ze kunnen opschieten. Ook hebben zij mij het basketbalvirus bezorgd. Mijn broer en zus basketbalden vroeger altijd op het pleintje. 

Vanaf het moment dat ik kon lopen, heb ik meegedaan. Ik weet eigenlijk niet beter dan dat ik zou gaan basketballen. Als ik niet buiten op het pleintje te vinden was, dan zat ik thuis basketbalgames op de PlayStation te spelen. Basketbal verbindt letterlijk: op het pleintje vormen jongeren samen een team die buiten het basketbalveld nooit met elkaar waren omgegaan.

Daarnaast vind ik de tactiek achter het spel heel boeiend. Ik basketbal al van jongs af aan, ben bij verschillende clubs lid geweest en speel tegenwoordig in het eerste team van Celeritas. Maar ik ben ook hoofdcoach van Celeritas onder 19 jaar en geef talenten tussen de 12 en 18 jaar drie ochtenden per week training bij de Basketball Academy van het Regionaal Trainings Centrum Noord (RTC). 

Ja, ik sta elke dag op het veld en soms zelfs meerdere keren per dag. Maar dat vind ik niet erg. Basketbal is mijn passie. Ik zie mezelf ook niet snel iets anders doen dat niks met basketbal te maken heeft. Ik merk trouwens dat ik het coachen leuker begin te vinden dan zelf spelen. Ik ben maar 1.78 meter, dus heb mijn beperkingen als speler. 

Maar als coach voelt het alsof de sky the limit is. Ik heb onlangs mijn portfolio voor Basketball Trainer 3 (BT3) ingeleverd. Ik heb het gevoel dat de tijd die ik in het coachen stop, ook echt beloond wordt doordat ik het team en de spelers beter zie worden. Dat vind ik heel gaaf om te ervaren.

Ik ben gaan coachen door de 3X3 Leader Course

Grappig feitje trouwens: ik ben gaan coachen door de 3X3 Leader Course. Ik was een keer op een pleintje in Groningen toen iemand van 3X3 Unites aan mij vroeg of ik wilde meedoen aan de 3X3 Leader Course. Ik wist in eerste instantie niet wat het inhield. Maar toen hij het uitlegde, leek het me wel wat.

Ik merkte al snel dat ik het leuk vond om clinics te geven en anderen iets te leren dat voor mij vanzelfsprekend is. Ik haalde er voldoening uit als de jongeren het oppikten en zichtbaar stappen maakten. Toen ze twee seizoenen geleden bij mij op de club nog coaches zochten, dacht ik: waarom ook niet?

Ik heb nog steeds profijt van de skills die ik tijdens de 3X3 Leader Course heb opgestoken. We leerden hoe je jezelf presenteert en hoe je iets overbrengt op de kids. Je moet zorgen dat het interessant voor ze blijft, dat ze geen tijd hebben om met hun gedachten af te dwalen. Al die dingen gebruik ik nu ook als coach.   

In de zomer heb ik als 3X3 Leader geholpen bij een aantal community dagen, waar kinderen allerlei verschillende activiteiten en sporten konden doen. Ik stond bij het basketbalveldje. Later wil ik sowieso iets met basketbal gaan doen. Maar of dat bijvoorbeeld als coach is of meer richting de managementkant, weet ik nog niet.