LEADERS OF UNITES #86 – Solace Nartey
Als ik een stoot krijg, kan ik er wel tegen
Ik ben Solace en ik ben 19 jaar oud. Ik woon al mijn hele leven in Amsterdam Zuidoost, in Kraaiennest. Daar opgroeien was best gezellig. Ik ken veel mensen uit mijn buurt, eigenlijk kent iedereen hier iedereen. Dat is hier heel normaal, maar soms ook vervelend. Soms als je even snel naar de winkel wil, zie je gelijk iemand die je op dat moment niet wil zien. Ik woon hier met mijn ouders en mijn jongere broertje van zeventien, we maken nooit ruzie samen. Niet meer, maar vroeger wel, echt veel ook. Mijn ouders zijn alle twee Ghanees en ze hebben ons wel meer Ghanees opgevoed dan Nederlands. Het is niet per se een vrije opvoeding, maar ook niet super streng, het zit er een beetje tussenin. Thuis spraken mijn ouders vooral Nederlands en Engels met ons, het meeste Nederlands. Ik heb thuis en via de kerk ook Twi (een Ghanees dialect) geleerd. Thuis hebben mijn ouders ons altijd heel veel geleerd over de cultuur, dus daar weet ik veel van.
Ik speel al een tijdje niet meer bij een club, maar ik basketball wel nog elke week. Ik begon toen ik vijftien was met basketballen, daarvoor deed ik voetbal. Ik begon bij Warriors, maar ben uiteindelijk naar BVA geswitcht, omdat ik daar in een meidenteam kon spelen. Bij Warriors zat ik in een team met alleen maar jongens, het was wel oké, maar je moet veel harder werken als meisje om serieus genomen te worden door het team. Ik ben er wel harder van geworden, als ik een stoot krijg, kan ik er wel tegen.
Bij BVA was het wel echt wennen in een nieuw team. De coaches waren veel strenger, dus daar moest ik pas echt hard werken voor mijn minuten. Ik merk ook dat ik minder sociaal ben geworden dan voorheen en je moet eigenlijk wel echt een teamsfeer vormen. Voorheen was het normaal om een gesprek te houden met vreemden, bijvoorbeeld in de sporthal, tijdens activiteiten en/of op school. Ik weet niet helemaal waarom dat is veranderd, misschien omdat het me niet zo veel meer uitmaakt.
Een Leader is iemand waar kinderen naar opkijken
Na anderhalf jaar bij BVA ben ik gestopt. Ik ga nu weer voetballen. Ik heb de switch naar basketball ooit gemaakt, omdat ik het op school als vaste activiteit had en ik het echt leuk vond, maar voetbal zit toch wel diep in mijn hart. Daarmee ben ik begonnen op jonge leeftijd. Van al het sporten heb ik wel geleerd om discipline te hebben en hoe je met andere mensen in een teamverband werk. Dat soort skills kan ik ook weer op school toepassen. Ondanks dat ik niet per se leuk vind om met vreemde mensen iets te doen, heb ik wel geleerd hoe je dat aanpakt.
Ik heb ook veel geleerd tijdens de Leader Course. Als ik dat niet had gedaan, zou ik nu nooit comfortabel voor een klas staan om kinderen les te geven. Voor mij is een Leader iemand waar kinderen of jongeren naar op kunnen kijken en een voorbeeld aan kunnen nemen. Mijn Leader Course werd gegeven door Melissa en Yue (Yueliza) en ik keek zelf ontzettend naar Yue op. Gewoon hoe zij een ruimte binnenkomt en haar uitstraling, ik weet niet hoe ik het moet uitleggen…
Ik denk wel dat ik door sommige kinderen zo wordt gezien. Ik geef bijvoorbeeld lesjes op scholen en als ik de school binnenloop, niet eens de sportzaal, heb ik echt al zes meisjes die naar me toe rennen en me een knuffel geven, en ‘juffrouw, juffrouw!’ roepen. Dat motiveert me dan heel erg. Ook bij Warriors was ik eventjes assistent-coach en daar zaten ook wel een paar meiden die net waren begonnen die echt naar me opkeken. Ik wil die meiden echt aanleren dat ze voor zichzelf moeten opkomen en dat ze moeten werken voor wat ze willen, niets komt vanzelf. Als je als dame bijvoorbeeld met jongens speelt, kijken ze vaak op je neer en nemen ze jou niet serieus, maar je moet nooit over je heen laten lopen. Laat ze gewoon zien wat je kan!
ALS JE MIJ EEN PAAR JAAR GELEDEN HAD GEVRAAGD WAT IK WILDE WORDEN, HAD IK NOOIT GEZEGD ‘LERAAR’
Ik doe nu de opleiding Leraar Economie aan de Hogeschool van Amsterdam. Economie is gewoon echt mijn vak. Ik had een hele goede lerares economie op de middelbare die mij ontzettend gemotiveerd heeft. Als ik haar niet had gehad, zou ik deze opleiding niet hebben gedaan. Als je mij een paar jaar geleden had gevraagd wat ik wilde worden, had ik nooit gezegd ‘leraar’. Maar, door Unites en door die lerares is dat veranderd. Haar manier van lesgeven was heel fijn, ze had echt geduld en maakte zelfs tijd vrij om buiten schooluren bijles te geven. Dat laat echt zien dat je van je vak houd, dat maakte mij extra gemotiveerd.
Over vijf jaar heb ik hopelijk een bachelordiploma en ben ik aan het studeren voor een master. Verder zie ik mezelf betrokken bij het onderwijs en buitenschoolse activiteiten, omdat ik in contact wil blijven met kinderen. Want, dat voelt toch wel echt als mijn roeping! Als laatste, maar zeker niet het minste, zie ik mezelf over vijf jaar actief bezig zijn met het verspreiden van Het goede nieuws (de Gospel).
